رایان اُنیل، بازیگر فیلم خاطره‌انگیز «Love Story» روز گذشته، در ۸۲ سالگی پس از سالها مبارزه با سرطان،چشم از جهان فروبست.
جالب است بدانید که اُنیل پیش از ورود به‌سینما، یک بوکسور بود اما در دهه‌ی ۶۰ میلادی با بازیگری در سریال پِیتون پِلیس، تبدیل به‌یک چهره‌ی تلویزیونی مشهور شد.
چند سال بعد، اُنیل با نقشِ اُلیور، جوان عاشقِ فیلم “قصه‌ی عشق”، به‌یک ستاره‌ی مشهور جهانی تبدیل شد و برای ایفای همین نقش، نامزدی گلدن گلوب و اسکار را هم به دست آورد.
رایان اُنیل پس از این موفقیت، در فیلم‌های مهمی چون «چه خبر، دکتر؟ »، «ماه کاغذی» و «بری لیندون» جاضر شد و به یکی از مشهورترین ستاره‌های دهه هفتاد میلادی تبدل شد.
رایان درگیشه سینما، در مقام دوم پس از کلینت‌ایستوود جای داشت و فروش فیلم‌هایش حتی از ستارگان محبوبی چون استیو مک کویین، برت رینولدز و رابرت ردفورد بالاتر بود.
فیلم «داستان عشق» با فروش ۱۰۶ میلیون دلاری در آمریکا، پرفروش‌ترین فیلم سال ۱۹۷۰ شد و به ششمین فیلم پرفروش تمام دوران در آن مقطع کانادا بدل شد. این فیلم عاشقانه ملودرام، با اقتباس از رمان پرفروش اریش سگال، در همان سال به یک پدیده فرهنگی در جهان تبدیل شد و در خاطره جمعی مردم دنیا، ثبت گردید.
اُنیل در اولین فیلمش بعد از «داستان عشق» که وسترنی باعنوان «مریخ نورد‌های وحشی» بود، در کنار ویلئام هُلدن دیده شد و سال ۱۹۷۳ در «دزدی که به شام آمد» با ژاکلین بیست جلوی دوربین رفت. او با باربارا استرایسند در کمدی پیتر باگدانوویچ، با عنوان «چه خبر، دکتر؟ »، در یک نقش شوخ و شنگ ظاهر شد و ثابت کرد که می‌تواند در ژانر کمدی هم بدرخشد.
این بازیگر سال ۱۹۷۳ هم در مهمترین فیلم کارنامه‌اش، «ماه کاغذی» با دخترش تِیتومِ ۱۰ ساله، همبازی شد و تیتوم برای این فیلم اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از آن خود کرد و رکورد جوان‌ترین برنده تاریخ اسکار را از آن خود کرد.
پس از این موفقیت، اُنیل در حماسه تاریخی «بری لیندونِ» استنلی کوبریک بازی کرد که یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما است.
اُنیل در دهه هفتاد یکه تاز بود اما نتوانست در دهه‌های بعد، جایگاه بالای هنری‌اش را حفظ کند و کم کم به حاشیه رفت.
اُنیل در سال ۲۰۰۱ به سرطان خون و سپس در سال ۲۰۱۲ به سرطان پروستات مبتلا شد و سال‌های زیادی را با این بیماری جنگید تا اینکه سرانجام، جمعه هشت دسامبر ۲۰۲۳، بالاخره تسلیم این بیماری شد.
بدون دیدگاه